in een bergdorp in Zwitserland woonde ooit een chocolatier genaamd Elias die heerlijke chocola bereidde voor de inwoners van zijn dorp. Hij had een oud en beproefd
recept waar hij strikt aan vasthield zodat hij jaar in jaar uit, generatie op generatie de hoge kwaliteit kon blijven leveren zoals de dorpelingen van hem, zijn vader en opa gewend waren.
Op een maandagochtend kreeg Elias bezoek van een vertegenwoordiger van de multinational Chocolate4all: ‘Elias, wij hebben gehoord van je heerlijke recept en vinden het zonde dat deze chocola alleen in dit dorp genoten wordt, we willen je een aanbod doen om wereldwijd je product door ons te laten produceren’.
Elias twijfelde. Zijn vader en opa hadden dit soort cowboys altijd de deur gewezen, maar hij kon het geld goed gebruiken. Elias besloot een contract te tekenen, zijn eeuwenoude recept te overhandigen en er het beste van te hopen. Twee maand later lag de eerste lading in de supermarkten en zag hij de reclame voor ‘zijn’ reep op tv verschijnen.
Elias twijfelde. Zijn vader en opa hadden dit soort cowboys altijd de deur gewezen, maar hij kon het geld goed gebruiken
Nieuwsgierig naar de reactie van mensen speurde hij online naar reviews. Van de vijf sterren ontving deze nieuw reep er maar twee, Elias was met stomheid geslagen: ‘Hoe kan het dat drie Zwitserse generaties lokaal hebben genoten van dit heerlijke recept, maar nu het in de internationale schappen ligt het zo slecht gewaardeerd wordt?
Hij besloot zélf naar de supermarkt te gaan en zijn eigen chocolade te kopen. Eenmaal thuis verwijderde hij de wikkel, ging zitten in zijn favoriete schommelstoel en nam de eerste hap. Nu begreep hij de reviews, de smaak was compleet anders. Toen hij de wikkel bekeek zag hij tot zijn afgrijzen dat veel van de ingrediënten van zijn eigen recept waren verdwenen en dat er daarvoor in de plaats andere waren toegevoegd met een heel aantal conserveermiddelen en andere E-nummers. Zijn chocola was geschikt gemaakt voor massaconsumptie en was daarmee zijn unieke, onderscheidende smaak kwijtgeraakt….
Zijn chocola was geschikt gemaakt voor massaconsumptie en was daarmee zijn unieke, onderscheidende smaak kwijtgeraakt….
Dit is exact wat er gebeurt met het evangelie. Sommige kerken groeien als kool, maar zien we nog goed hoe ze dat doen? Ze hebben hun Bijbel losgelaten, de zonde wordt niet meer gepredikt, hun diensten lijken wel een pretpark. De originele ingrediënten hebben ze verlaten en ze hebben het evangelie geschikt gemaakt voor massaconsumptie, maar het is als lauwe koffie en warm bier’. Dus gemeenteleiders, wees niet jaloers op wat zij hebben: Blijf bij de originele ingrediënten, ze zijn nooit bedoeld geweest voor de massa, maar alleen voor hen die ze werkelijk op waarde kunnen schatten. Bedenk daarbij: Waar je mensen mee trekt, daar zullen ze ook om blijven vragen. Als dat entertainment is dan zulle ze daarvoor blijven komen. Is het de (h)eerlijke omgang met God en Zijn Woord, dan zullen ze daarnaar bljiven hongeren en dorsten.
Je last zojuist een gedeelte uit De Retraite: Een lichtvoetig en humoristisch verhaal van een voorganger op zoek naar zichzelf. Deze is te bestellen in mijn webshop, zowel in het Nederlands als in het Engels. Klik op de titel hierboven en maak je bestelling rond.
Comments