Ik gaf een auto weg, kreeg spijt en toen gebeurde dit

Tegenwoordig is het de normaalste zaak van de wereld om elkaar dure auto’s cadeaus te geven in het charismatische gedeelte van onze subcultuur, maar wist je dat ik misschien wel de wegbereider ben geweest van dit hele gebeuren? Ik neem je mee naar de dag dat ik besloot om te doen als Jezus, een auto weggaf en er eigenlijk meteen al spijt van had.

Het was een wat vaag verhaal, maar ik kreeg sterk de indruk dat ik moest handelen op deze, naar mijn mening, halve waarheid. Adam was naar eigen zeggen gaan vissen en had zich daarvoor zo’n twintig kilometer van zijn thuis, genesteld achter een van de vele heuvels die het gebied rijk is. Ergens achter een van die beboste heuvels vol naaldbomen lag Ballyscallan Lough; een vissersparadijs waar op makreel, snoek en blankvoorn gevist mag worden.

Ik zat bij hem op de bank in zijn twee-onder-een kapper, nummer 23, toen hij mij vertelde wat hij zag toen hij de heuvel weer opklom en afdaalde om naar zijn auto te gaan. "Kees, bij terugkomst bleek mijn auto uitgebrand te zijn." Hij vertelde het met een snik in zijn stem, de hand van zijn vrouw rustte op de zijne. Als bewijs toonde hij een foto van een verkoolde Ford Focus die ooit blauw metallic was geweest maar nu de kleur steenkoolzwart had ontvangen.

Deze ex-politieman leed aan PTSS, zware depressie en had het geluk niet bepaald aan zijn broek hangen in zijn leven. Ook financieel liep het allesbehalve lekker in het gezin. Een stemmetje bij mij van binnen vroeg zich af of dit een truc was om de verzekering op te lichten. Of misschien was de auto nog wel niet afbetaald. In de brand, uit de brand zoals we hier zeggen. Misschien niet wat je verwacht van een verlichte Baptistenvoorganger, maar ik ben even eerlijk hier.

Een tweede auto was een luxe die ze zich nooit hadden kunnen veroorloven en ze hadden het blik nodig om naar het ziekenhuis te komen voor zijn elektroshocktherapie, boodschappen en vele andere zaken.

In een zeldzaam moment van uitbundige vrijgevigheid besloot ik te doen als Jezus en voor hen een nieuwe auto te kopen. Na een drievoudige weigering, die perfect past in de Ierse cultuur, ging Adam overstag. De volgende dag leverde ik een enveloppe af met 5000 euro. Daar kon je in 2011 nog een prima auto van kopen. Het geld was afkomstig van wat je populair gezegd nu een ‘side hustle’ noemt. Op het zendingsveld had ik namelijk ontdekt dat ik best goed was in de in- en verkoop van klassieke oude voetbalshirts. Deze bijverdienste was in die jaren een welkome aanvulling op ons giftenfonds en het hield de boekhouder van European Christian Mission op afstand. Was Paulus ook niet tentenmaker?

Toen ik de enveloppe overhandigde hoorde ik een stemmetje: ‘Je kunt het net zo goed door de wc spoelen Kees, want dit geld zie je nooit weer terug’. Ik stelde me voor hoe ik zou reageren als dat het geval was, zeker omdat we elkaar elke week zouden tegenkomen in de kleine kerk die mijn vrouw en ik aan het stichten waren.

In een zeldzaam moment van uitbundige vrijgevigheid besloot ik te doen als Jezus en voor hen een nieuwe auto te kopen

Een paar dagen later liep ik richting het strand, omdat mijn eigen auto had besloten wat tijd in de garage door te brengen - met een gepeperde rekening als gevolg. Op dat moment kwam mijn goede vriend al claxonnerend voorbijrijden in zijn nieuwe auto.

Een mooie rode metallic vrij sportieve Japanner. Ik complimenteerde hem met zijn keuze en hoopte maar dat hij de vishengel niet achterin had liggen. Het aanbod van een lift richting strand legde ik naast mij neer.

Drie maanden later ging de bel. Daar stond Adam. Hij gaf mij een enveloppe, schudde mijn hand en zei dat ik het bijgevoegde briefje maar even moest lezen. Het was gevouwd rond een grote stapel bankbiljetten: 5.500 euro in totaal. 500 euro meer dan ik had gegeven.

‘Bedankt voor je vrijgevigheid en vooral bedankt dat je dit niet aan de grote klok hebt gehangen, daardoor heb ik mijn waardigheid behouden’, stond er.

Ik belde meteen op dat er te veel in zat, maar na een drievoudige weigering van mijn kant kon ik niet anders dan het extraatje aannemen, bijna genoeg om mijn eigen nog openstaande garagerekening te betalen.

Ik leerde die dag dat het evangelie geweven zit in dit soort dagelijkse dingen. In de trouw van Adam zag ik een glimp van Hem die zichzelf niet kan verloochenen, in mijn eigen vrijgevigheid iets van Zijn betrouwbaarheid. In Adams complexe problematiek iets van Gods bereidheid om te voorzien in al onze noden. In het feit dat ik 5000 euro weggaf zonder het terug te verwachten iets van wat Hij inmiddels op dit gebied in mijn leven had bewerkstelligd. Dat ik meer ontving dan ik had gegeven als raam waardoor ik Jezus weer mocht zien.

Ik leerde die dag dat het evangelie verweven zit in dit soort dagelijkse dingen.

Doen als Jezus betekent soms gewoon luisteren naar die ene stem in plaats van die duizend andere stemmetjes die je door de jaren heen gevormd hebben. Die van je familieleden die zeggen dat God zorgt voor hen die voor zichzelf zorgen (staat niet in de Bijbel) of die van influencers die je doodgooien met spaartips, investeringskansen en pensioenvoordelen zodat JIJ het goed hebt.

Kijk vandaag eens een tijdje uit het raam en vraag je af wie jij uit de brand kunt helpen. Ik ben ervan overtuigd dat Jezus er zo een paar op je netvlies tovert. Doe je schoenen aan en maak het waar en geniet van het avontuur.

Je struikelt. Je twijfelt. En toch wil je Jezus volgen. Dit boek is voor mensen zoals jij – eerlijke zoekers, vermoeide gelovigen, hoopvolle twijfelaars. Bestel Doen als Jezus - Levenswijsheid voor struikelaars hier: Doen als Jezus