Gravesoaking voor dummies!

Je leest straks bladzijde 93-96 uit De Retraite: Een lichtvoetig en humoristisch verhaal van een voorganger op zoek naar zichzelf . Lees hier wat anderen van het boek vinden en bestel je eigen exemplaar: Koop hier de Retraite.

Spontane ontmoetingen zijn het leukst! Zo trof ik collega Ds. B. Janssen van de Hersteld Gereformeerde Kerk op Evangelisch Grondslag uit Puttershoek bij het NK Interessant doen voor gevorderden (favoriete ontmoetingsplaats van menig voorganger op hun vrije dagen). We spraken met elkaar, naar aanleiding van Prediker, of er nog wel iets nieuws onder de zon is: “Broeder Janssen, al onze pogingen om de kerk te laten floreren…zijn ze niet al eerder geprobeerd en moeten we niet gaan accepteren dat alles gewoon ijdelheid is? Dat alles wat eens geweest is later weer terugkeert?’ stelde ik retorisch. Ik had gehoopt dat hij door zijn lange baard zou strijken en mij al knikkend wijzer in zou schatten dan ik ben. Mijn retorische vraag deed hem echter met een glimlach terugdenken aan een amusante geschiedenis in zijn gemeente.

In een frivool relaas hoorde ik voor het eerst over de nieuwe weg die Ds. B. Janssen en de HGKoEG eens van plan waren te bewandelen, mede ingegeven door het dalende ledenaantal.

‘Postma, ik ben het niet met je eens: Er zijn nog steeds ongebaande paden te bewandelen! Wij hebben als gemeente vergelijkend marktonderzoek gedaan en daar kwam uit dat vooral de Pinkstergemeentes in ons afzetgebied het uitstekend doen’, aldus Janssen. ‘Wij kregen, als moderamen, het verhaal van de verspieders op ons hart en besloten onze eigen Jozua & Kaleb undercover te laten infiltreren in de Pinkstergemeente Parousia Maranatha in het naastgelegen Puttersdal’.

Wij hebben als gemeente vergelijkend marktonderzoek gedaan en daar kwam uit dat vooral de Pinkstergemeentes in ons afzetgebied het uitstekend doen’

Wat volgde was een waargebeurd verhaal waarbij Jozua en Kaleb, in werkelijkheid ouderling Pieters en diaken Nooitgedacht, het niet alleen lieten bij infiltreren maar ook het snode plan hadden opgevat om te handelen volgens hun nieuw verworven geestelijke trukendoos.

Mijn hoop is dat je lering zult trekken uit de onderstaande briefing van Pieters en Nooitgedacht die Janssen vanochtend, tussen de omeletten en bloedworst door, met mij deelde.

Vertrouwelijk!

Aan: De voltallige kerkenraad van de H.G. Kerk op Evangelische Grondslag.

Van: Jozua (Pieters 😉) en Kaleb (Nooitgedacht 😉)

Broeders!

We zijn nu vier maanden bezig met onze undercoveractie en het is tijd voor een update. We mogen dan met z’n allen geleerd hebben dat er niks nieuws onder de zon is, maar wij hebben hier in Pinkstergemeente Parousia Maranatha een nieuw gebruik ontdekt: Gravesoaking. Wij geven jullie eerst de definitie, daarna onze ervaring.

Gravesoaking is een gebruik dat over is komen waaien uit Amerika waarbij iemand naar een eeuwige rustplaats gaat van een evangelist, genezer, apostel of profeet en op het graf bidt in de hoop dezelfde kracht als de dode te mogen ontvangen.

Gravesoaking. Wij geven jullie eerst de definitie, daarna onze ervaring.

We wierpen het lot en daar kwam uit naar voren dat broeder Pieters dé uitverkorene was om deze geestelijke tool in de praktijk te brengen en zo de kracht van een, zorgvuldig uitgekozen, overledene weer mee terug te nemen naar Puttershoek!’ ‘Pieters kreeg de indruk dat hij voor een graf moest gaan van een overleden penningmeester wiens kerk financieel floreerde: “Nooitgedacht…er is voldoende geestelijke kracht in de HGKOEG Puttershoek, maar de financiële cijfers zijn niet om over naar huis te schrijven. De cv-ketel is aan vervanging toe, het dak lekt, de schrootjes moeten nodig weer in de lak én de pensioenpot van Jansen moet worden aangevuld!’ verklaarde Pieters zijn keuze.

Na diepgravend onderzoek kwamen we op het spoor van Penningmeester Knaak die zijn plaatselijke gemeente naar grote financiële hoogten had gestuwd tussen 1913-1979. In verband met de nieuwe AVG Privacywetgeving kunnen wij geen verslag doen van de plaats waar hij begraven ligt, maar wel kunnen we jullie inzage geven in de ‘vrucht’ van deze actie. Op zondagmiddag 13 december togen Pieters en ik, na een spoedcursus ‘gravesoaking voor Dummies’ bij Parousia Maranatha, richting het graf van Knaak. Daar aangekomen ging Pieters meteen over tot actie en bleef, met ontbloot bovenlijf, drie uur lang op de marmeren afdekplaat liggen om op die manier de broodnodige euro’s te claimen voor onze Commissie van Beheer. Ikzelf sprak, warme chocolademelk drinkend en met Unox muts getooid, Pieters moed in door aan te geven dat de Heer wel met ons moest zijn omdat het vandaag licht vroor en er een ijzige oostenwind blies. Niemand zou het in zijn of haar hoofd halen om onder deze omstandigheden de graven te bezoeken! Nadat de koudste uren van zijn leven tot een einde waren gekomen wist ik Pieters tijdelijk op te lappen door hem mijn extra paar handschoenen aan te bieden, ik begon namelijk last van zweethanden te krijgen.

Helaas moet ik jullie mededelen dat er, na meerdere dappere pogingen die dag, nacht én de week die volgde, geen financiële kracht is vrijgekomen. De door ons geclaimde anonieme enveloppen met briefjes van €200 zijn nog niet bezorgd, de eindejaarscollecte was op hetzelfde niveau als het jaar daarvoor en er zijn geen gouden vullingen gesignaleerd bij de oudsten. De enige vrucht op ons eerste avontuur is de driedubbele longontsteking en onderkoelingsverschijnselen waarmee Pieters uiteindelijk is opgenomen in het regionale ziekenhuis.

Niemand zou het in zijn of haar hoofd halen om onder deze omstandigheden de graven te bezoeken!

Toen de verpleegkundige mij vroeg hoe die arme Pieters die longontsteking had opgelopen twijfelde ik of het verstandig zou zijn om inzage te geven in onze gang van zaken. Ik had weleens over Nehemia gelezen dat hij niemand ook maar iets vertelde van de herlevingsplannen die hij had met Jeruzalem: Wie ben ik dan om dat wel te doen bij de eerste de beste verpleegster? Bovendien, Petrus leed meteen schipbreuk bij een dienstmeisje, ik mooi niet! De Here gaf mij verrassend genoeg het vers dat je altijd bereidt moet zijn om verantwoording af te leggen voor de hoop die in je is. Ik besloot daarom toch maar om alles in geuren en kleuren te delen met de verpleegkundige en de aangeschoven maatschappelijk werker die al onraad had geroken. Helaas bleken wederom Gods wegen ons ondoorgrondelijk en is Pieters, na intensief overleg met zijn vrouw, per direct overgeplaatst naar de gesloten afdeling van het naastgelegen Psychiatrisch Ziekenhuis. Via diverse individuele en groepssessies hopen ze hem weer richting herstel te bewegen. Graag zijn nieuwe tijdelijke adresgegevens in het kerkblaadje plaatsen!’

Zo eindigde het verhaal van Ds. Janssen uit Puttershoek. Ik prees hem voor zijn vindingrijkheid en stappen in geloof en bemoedigde hem met het feit dat God vast op andere manieren hun graanschuren zou vullen o.b.v. hun getoonde geloof. Zelf gaf hij aan dat hij vastberaden is om nooit meer mee te doen met de laatste geestelijke mode die uit Amerika is komen overwaaien.

In de categorie 'Dagboek van een gastspreker' probeer ik, zij het mondjesmaat, met een stukje lichte overdrijving te kijken naar het wel en wee in het kerkelijk leven en werk